Zarządzanie kosztami scrapu

Każde przedsiębiorstwo produkcyjne zmaga się z marnotrawstwem części materiału, co jest efektem niestabilności w procesie produkcji. Istotne jest, aby ten czynnik był minimalizowany oraz nadzorowany w sposób ciągły, a minimalizacja złomowania była elementem ciągłego doskonalenia w przedsiębiorstwie. Podstawą w poprawnym zarządzaniu wartością scrapu jest jego ciągłe monitorowanie. Jednak punktem wyjścia powinno być określenie celu scrapowego. Cel scrapowy powinien zostać określony jako punkt wyjścia oraz zapisany w celach operacyjnych przedsiębiorstwa. Bardzo ważne jest, aby zdefiniowany poziom był możliwy do osiągnięcia. Takie podejście pozwala na monitorowanie oraz szybkie reagowanie na zmiany wskaźnika złomowania. W celu poprawnego osiągania niskiego scrapu konieczne jest uświadamianie pracowników, jak jego koszt wpływa na zyski przedsiębiorstwa. System zarządzania wartością złomowania powinien zostać określony zgodnie z hierarchią w przedsiębiorstwie: zarząd określa wymóg dla wartości celu scrapu, a pracownicy działu produkcji swymi działaniami mają najwyższy wpływ na wartość wskaźnika złomowania.

Zarządzanie scrapem

Zarządzanie scrapem jest istotne, aby minimalizować negatywny wpływ jego wartości na zyskowność przedsiębiorstwa. Potrzebne są działania zapobiegawcze oraz pełna kontrola procesów produkcyjnych, a także jakości komponentów składowych gotowego produktu. Działania zapobiegawcze dotyczą monitorowania procesów produkcyjnych zgodnie ze standardami określanymi w ich specyfice. Kluczowe w tym procesie jest śledzenie poprawności tych obszarów produkcyjnych, gdzie każde odchylenie od standardów może wygenerować wysoki scrap. W rozwiniętych technicznie i przemysłowo przedsiębiorstwach produkcyjnych nie ma możliwości monitorowania wszystkich parametrów procesowych. Stąd w procesie zarządzania scrapem należy skupić się w pierwszej kolejności na maszynach lub procesach mogących generować najwięcej odrzutów. Istotne jest określenie, ile każdy błąd produkcyjny kosztuje przedsiębiorstwo, co pomaga przyspieszyć reakcje w kierunku redukcji tych czynników, które generują najwyższe koszty scrapu.

Zarządzanie kosztem scrapu wspiera stworzenie „matrycy kosztów” wszystkich odrzutów produkcyjnych. Polega na tym, że należy przeanalizować każdą operację i określić, ile dany błąd kosztuje.

Złożoność procesów produkcyjnych skutkuje tym, iż podczas wystąpienia odrzutów produkcyjnych część materiałów nie nadaje się do ponownego użytku. Jest to zdefiniowane przez wymogi jakościowe oraz techniczne. Źle zaprasowane łożysko, którego proces montażu wygenerował odrzut, staje się złomem i nie może trafić ponownie do produkcji. Operacje tego typu, gdzie nie ma możliwości ponownego odzysku komponentów, powinny być monitowane ze szczególną uwagą, gdyż może się okazać, że są odpowiedzialne w największym stopniu za wartość scrapu. W przypadku operacji produkcyjnych, gdzie jest możliwość odzysku części materiału, przedsiębiorstwo powinno stworzyć możliwości skutecznego zarządzania odzyskiwanym materiałem. Stworzenie stanowiska lub działu, w którym będą pracować odpowiednio przeszkolone osoby pozwoli na odzyskanie części materiału, który nie przeszedł pozytywnie całego procesu montażowego. Pozwoli także na zmniejszenie wartości generowanego scrapu. Istotne jest w tym miejscu określenie limitu – ponowne przetwarzanie komponentu lub półproduktu może spowodować tzw. zmęczenie materiału, czyli stan, w którym będzie on stwarzał ryzyko niezgodności wyrobu gotowego.

Obniżenie wskaźnika złomowania w wielu przypadkach jest trudne do osiągnięcia. Składa się na to wspomniana wcześniej złożoność procesów produkcyjnych oraz koordynacja wszystkich działów znajdujących się w przedsiębiorstwie. Potencjalnym rozwiązaniem wspierającym redukcję kosztów scrapu może być powołanie ośrodka odpowiedzialności za scrap, wyposażonego w wiedzę oraz kompetencje do analizy problemów i podejmowania szybkich, skutecznych decyzji zapobiegawczych. Stworzenie stanowiska, na którym jedna lub kilka osób będzie zajmowało się zarządzaniem oraz minimalizacją scrapu szybko się zwraca. Kluczowe jest, aby ośrodek odpowiedzialności za scrap posiadał kompetencje niezbędne do skutecznego działania oraz wiedzę w zakresie całego przebiegu procesu produkcji. Oprócz tego należy zapewnić współpracę różnych działów i koordynację działań w celu redukcji złomowania w całym przedsiębiorstwie. Jednak sama odpowiedzialność za wskaźnik scrapu, powinna być zaalokowana do ośrodka odpowiedzialności. Menedżer odpowiedzialny za współczynnik złomowania w sposób ciągły powinien monitorować, nadzorować oraz egzekwować problemy scrapu od działów odpowiadających za jego generowanie. Ważne jest również ciągłe raportowanie głównych problemów do osób zarządzających obszarami produkcji, jakości oraz utrzymania ruchu. Konieczna na tym stanowisku jest również współpraca z działem produkcji, który niestety jest jednym z głównych generatorów scrapu. Odpowiednia współpraca z działem produkcji zapewnia identyfikację problemów generujących niepotrzebny złom. Osoba odpowiedzialna za poziom złomowania w przedsiębiorstwie, powinna być koordynatorem działań między poszczególnymi działami. Wiąże się to z ogólną odpowiedzialnością za powodzenie procesów produkcyjnych. Pełna współpraca jest konieczna z punktu widzenia skuteczności podejmowania natychmiastowych działań zapobiegawczych. Sytuacje takie mogą powodować w skutkach złomowanie niepotrzebnej ilości materiału lub gotowego produktu.