Może się wydawać, że ekonomiczna wielkość partii jest idealnym rozwiązaniem dla każdej firmy, która chce skutecznie optymalizować koszty całkowite. Dlaczego więc tak rzadko jest stosowana? Częściowo wynika to z niewiedzy planistów i kupców, którzy nie zdają sobie sprawy z istnienia tego narzędzia, a częściowo z wad samego rozwiązania.
Partia odnowieniowa w praktyce
W operacjach planistycznych i logistycznych przedsiębiorstwa bardzo często spotykamy się z koniecznością ustalenia partii odnowieniowej. Mamy do dyspozycji wiele metod jej określania i choć kalkulacje te wspierane są zazwyczaj przez systemy ERP, to wybieramy te najprostsze i najbardziej zrozumiałe dla pracowników. Są to dwa bazowe modele: partia za partię (Lot for lot) oraz metoda partii pokrywającej zapotrzebowanie okresowe (Fixed Period Requirements).
W pierwszym przypadku mamy do czynienia z dyskretnym generowaniem zamówień na dokładnie taką ilość, jaka występuje w zapotrzebowaniu netto. Oznacza to, że jeżeli otrzymamy dwa zamówienia po 50 sztuk od naszych klientów, to też w takich ilościach wystawimy dwa zlecenia produkcyjne czy zamówienia zakupu. To metoda pozwalająca na optymalizację kosztów magazynowania i jest właściwa dla kosztownych elementów i takich, na które występuje nieregularne, okresowe zapotrzebowanie.
Druga opcja to kalkulacja, która sumuje zapotrzebowania z wybranego okresu, na przykład tygodnia, i generuje z nich jedno zlecenie. Jeśli potrzebujemy wysłać klientom dwie partie po 50 sztuk każda w różnych dniach tygodnia, wygenerujemy tylko jedno zlecenie produkcyjne lub zakupowe. Mamy tu do czynienia z optymalizacją kosztów pozyskania, ponieważ kumulujemy dostawy lub ograniczamy ilość przezbrojeń, ale z drugiej strony generujemy większe koszty utrzymania zapasu poprzez składowanie go przez kilka, a czasami kilkanaście dni. Będzie to więc idealna metoda dla elementów tańszych, z większym kosztem odnowienia i mających regularne zapotrzebowanie.
Pojawia się w tym momencie pytanie, czy istnieje metoda mająca na celu optymalizację kosztów całkowitych, czyli zarówno kosztów pozyskania, jak i składowania. Odpowiedzią może być ekonomiczna wielkość partii (economic order quantity, EOQ).
Pozostałe 81% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
