Przepisy wprowadzone od 1 stycznia 2024 r. pozwalają na przyspieszoną amortyzację wybudowanych we własnym zakresie budynków użytkowych i budowli, które znajdują się na obszarze gmin dotkniętych wysokim bezrobociem. W przypadku niektórych dofinansowań podatnicy mogą wybrać, czy stosować do nich zwolnienia albo wyłączenia z opodatkowania, czy też traktować jako przychód podatkowy. W zależności od dokonanego wyboru odpisy amortyzacyjne od składników nabytych z dofinansowania będą kosztem podatkowym albo będą wyłączone z kosztów.
Indywidualna amortyzacja w gminach dotkniętych wysokim bezrobociem
Od 1 stycznia 2024 r. podatnicy będący mikro-, małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy – Prawo przedsiębiorców mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, zaliczonymi do grupy 1 i 2 KŚT, w przypadku gdy ten środek trwały znajduje się na obszarze gminy:
- zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi co najmniej 120% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, oraz
- w której wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie jest mniejszy niż 100% wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin (art. 22j ust.7 updof, art. 16j ust. 7 updop).
Ta przyspieszona metoda amortyzacji dotyczy budynków i budowli wybudowanych we własnym zakresie. Nie dotyczy natomiast budynków i budowli nabytych.
Przykład
Podatnik nabył w 2024 r. budynek użytkowy na podstawie aktu notarialnego. Nie zastosuje do niego przyspieszonej amortyzacji z uwagi na położenie w gminie dotkniętej wysokim bezrobociem.
Definicje
Mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
Mały przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych
10 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro
– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą.
Średni przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
- zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro
– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą.
Duży przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w dwóch ostatnich latach obrotowych spełnił łącznie następujące warunki:
- zatrudniał średniorocznie 250 i więcej pracowników oraz
- osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych przekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.
Prawo do nowej indywidualnej stawki nie przysługuje podatnikom będącym dużymi przedsiębiorcami.
Przykład
Średnioroczne zatrudnienie w spółce akcyjnej wynosiło w 2022 r. i 2023 r. odpowiednio 251 i 270 osób. Roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych przekroczył u podatnika w 2022 r. i 2023 r. 50 mln euro. Taki podatnik nie będzie mógł w 2024 r. skorzystać z indywidualnej stawki amortyzacji budynku czy budowli, nawet jeżeli spełnia warunki związane z położeniem środka trwałego na obszarze gminy dotkniętej wysokim bezrobociem. Podatnik jest uznawany bowiem za dużego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców.
W przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą krócej niż rok, jego przewidywany obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych, a także średnioroczne zatrudnienie określa się na podstawie danych za ostatni okres przez niego udokumentowany.
Pozostałe 85% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuŹródło: Controlling i Rachunkowość Zarządcza nr 3-4/2024
