Wybrane podmioty mogą w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować pewne uproszczenia, które są dopuszczone przepisami ustawy o rachunkowości. Uproszczenia można stosować, o ile nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na obowiązek rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki (art. 4 ust.4 ustawy o rachunkowości). Uproszczenia takie są chętnie stosowane przez podmioty do tego uprawnione, ponieważ ich zastosowanie pozwala na uproszczenie procesów związanych z ewidencjonowaniem operacji gospodarczych, a co za tym idzie – na zaoszczędzenie czasu osób zajmujących się tym procesem.
Niestety, nie każde przedsiębiorstwo może stosować wszystkie przewidziane ustawą uproszczenia. Niektóre z nich są zarezerwowane np. wyłącznie dla jednostek małych i mikro w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Decyzję w spawie zmiany zakresu uproszczeń podejmuje kierownik jednostki i zapisuje w polityce rachunkowości lub w odniesieniu do uproszczeń zastrzeżonych dla jednostek mikro i małych – organ zatwierdzający sprawozdanie finansowe.
Rodzaje uproszczeń – kto może je zastosować?
Uproszczenia w rachunkowości możemy podzielić na:
- możliwe do zastosowania we wszystkich jednostkach prowadzących księgi rachunkowe,
- możliwe do zastosowania w wybranych jednostkach, po spełnieniu warunków określonych w ustawie o rachunkowości.
Uproszczenia możliwe do zastosowania we wszystkich jednostkach
-
odpisywanie wartości aktywów obrotowych bezpośrednio w koszty w momencie ich nabycia lub wytworzenia (art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości);
- ustalanie granicy wartości początkowej (tj. ceny nabycia lub kosztu wytworzenia) środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych, poniżej której jednostka dokonuje jednorazowego odpisu wartości tego rodzaju składników aktywów (art. 32 ust. 6 ustawy o rachunkowości);
- wycena materiałów i towarów w cenie zakupu, zamiast w cenie nabycia, a produkcji w toku – o przewidywanym czasie wykonania krótszym niż 3 miesiące – w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia lub tylko materiałów bezpośrednich bądź niewycenianie jej w ogóle ( art. 34 ust. 1 ustawy o rachunkowości);
- nierozliczanie przychodów i kosztów z tytułu wykonywanych długoterminowych niezakończonych usług, zgodnie z przepisami art. 34a i art. 34c ustawy o rachunkowości, jeżeli udział przychodów z niezakończonych usług na dzień bilansowy nie jest istotny w całości przychodów operacyjnych okresu sprawozdawczego (por. art. 34d ustawy o rachunkowości).
Uproszczenie możliwe do zastosowania w wybranych jednostkach
- kwalifikacja umów leasingu według zasad określonych w przepisach podatkowych i niestosowanie przepisów art. 3 ust. 4 i ust. 5 ustawy o rachunkowości (art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości);
- uproszczone zasady kalkulacji kosztu wytworzenia produktu (art. 28 ust. 4a ustawy o rachunkowości);
- odstąpienie od ustalania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego (art. 37 ust. 10 ustawy o rachunkowości);
- niestosowanie przepisów rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych ( art. 28b ust. 1 ustawy o rachunkowości).
Pozostałe 71% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuŹródło: Controlling i Rachunkowość Zarządcza nr 7-8/2024
