W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej zdarzają się sytuacje, że posiadana przez jednostkę należność może nie być przez nią ściągnięta (należność wątpliwa) bądź też staje się pewne, że danej należności nie uda się już jednostce odzyskać (należność nieściągalna). Na gruncie prawa podatkowego kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów i oceny rezerw na zagrożone należności dokonuje się na podstawie przepisów ustaw o podatku dochodowym.
Problemy ze ściągnięciem wierzytelności mogą wystąpić praktycznie w każdej firmie. Zadaniem ksiąg rachunkowych prowadzonych przez jednostkę gospodarczą oraz sporządzanych na ich podstawie sprawozdań finansowych jest przekazywanie rzetelnej i jasnej informacji na temat sytuacji majątkowej i finansowej, wyniku finansowego oraz rentowności danej jednostki.
Rezerwy tworzone są w szczególności na przyszłe zobowiązania, pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować. Nie wskazano w ustawie o rachunkowości na możliwość tworzenia rezerw na należności. Niemniej w praktyce przedsiębiorcy niejednokrotnie posługują się tym instrumentem dla należności.
W przypadku pojawienia się informacji o tym, że niektóre należności jednostki stały się należnościami wątpliwymi bądź też nieściągalnymi, powinno to znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych oraz sprawozdaniu fi nansowym jednostki.
Rezerwy na gruncie prawa podatkowego
Zasady tworzenia rezerw na należności na potrzeby podatkowe są dużo bardziej rygorystyczne i w praktyce większość tworzonych przez jednostki gospodarcze rezerw na należności dla celów księgowych nie może być uznana za koszty uzyskania przychodu dla celów podatkowych.
Ustawa o CIT posługuje się pojęciem rezerwy na wierzytelności. Wskazuje się, że kosztem uzyskania przychodów nie są rezerwy inne niż na pokrycie wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z innych ustaw. Zatem każda rezerwa, która zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości tworzona jest w ciężar kosztów, stanowi odpowiednio koszt uzyskania przychodów. Jeśli obowiązek utworzenia rezerwy w ciężar kosztów nie wynika z przepisów ustawy o rachunkowości, rezerwa nie stanowi odpowiednio kosztu uzyskania przychodów.
Pozostałe 79% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
