Które składniki aktywów można zaklasyfikować do środków trwałych? Jakie są różnice w definicji środków trwałych w aspekcie prawa bilansowego i podatkowego? Jak aktualizować wycenę środków trwałych, tworzyć odpisy z tytułu utraty wartości środków trwałych oraz je wycofywać?
Środek trwały to składnik aktywów, który na dzień ujęcia, zgodnie z ustawą o rachunkowości, posiada formę rzeczową lub jest rzeczowym prawem majątkowym. Mowa tutaj o prawie wieczystego użytkowania gruntu, spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego bądź spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego. Ponadto środek trwały posiada przewidywany okres ekonomicznej użyteczności danej jednostce, który wynosi nie mniej niż 12 miesięcy. Jednym z istotniejszych warunków jest fakt, iż środek trwały przeznaczony jest do wykorzystania na potrzeby jednostki. Musi on być również kompletny i zdatny do użytkowania.
W skład środków trwałych wchodzą:
- nieruchomości – na które składają się grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, a także lokale będące odrębną własnością,
- ulepszenia w obcych środkach trwałych,
- inwentarz żywy,
- maszyny, urządzenia, środki transportu.
Należy pamiętać, że do środków trwałych zaliczyć nie można między innymi nieruchomości zaliczonych do inwestycji w nieruchomości, obcych środków trwałych przyjętych w odpłatne lub nieodpłatne użytkowanie na podstawie umów użyczenia, składników mających cechy środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie oraz przeznaczonych do sprzedaży, które są wyrobami gotowymi, a także rzeczowych praw majątkowych.
Pozostałe 84% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuŹródło: Controlling i Rachunkowość Zarządcza nr 9/2023
