Oszustwo księgowe to świadome zniekształcenie informacji zawartych w sprawozdaniu finansowym. Nadużycia pojawiają się po to, by: przypodobać się akcjonariuszom firmy, ukryć ryzyko finansowe, zwiększyć zdolność kredytową czy też zwyczajnie ukryć kradzież pracowników.

Kolejny rok obrotowy dla znacznej liczby podmiotów gospodarczych w Polsce upłynął pod znakiem walki, do ostatniej chwili, o korzystny wynik, a początek 2011r. zapewne nie był łatwiejszy dla księgowych, controllerów i kierownictwa. 

W planowaniu finansowym poza jakością danych wejściowych kluczowym elementem jest trafność dokonanych założeń ekstrapolacyjnych. W większości publikacji na temat prognozowania finansowego nacisk kładzie się głównie na prognozę wielkości sprzedaży z użyciem zaawansowanych metod statystycznych i ekonometrycznych.

Zarządzanie ryzykiem jest naturalnym elementem każdej organizacji. Wszystkie firmy się nim zajmują, czasem jedynie czynią to nieświadomie lub nie nazywając swoich działań w ten sposób.

Ryzyko popełnienia błędu oceniane jest zazwyczaj negatywnie. Firmy zorientowane na budowę systemów jakości koncentrują się na realizacji strategii „zero defektów”, eliminując wszelkie odchylenia. Pytanie: czy każdy błąd zasługuje na penalizację?

Wielu eksporterów i importerów zadaje sobie pytanie: czy podejmowane działania mające na celu minimalizację ryzyka walutowego mają sens i czy są efektywne?

Na początek warto zadać pytanie i uściślić, czym tak naprawdę jest defraudacja. I jak to pojęcie ma się do intuicyjnie bardzo rozpoznawalnej przez każdego kradzieży. O tym, że nie jest ono kradzieży dalekie i nosi jej podstawowe znamiona, świadczy fakt, iż potocznie defraudację określa się zazwyczaj „kradzieżą w białych rękawiczkach”.